Waar ga je naar toe? Ik ga naar Utö! Vannacht is de wind gedraaid naar noord en wat in kracht toegenomen. Ik kan op twee manieren naar Utö. Overzee onder de scheren langs of via een route door de scheren. Ik kies voor het laatste. Een klein stukje op de motor noordwaarts van Degerö en dan kan ik oostwaarts uit en is het bezeild. Verder van Mariehamn worden de scheren kleiner, kaler en liggen ze verder uit elkaar. Dat wil nog niet zeggen dat je overal maar kunt varen. Je moet je wel degelijk aan de betonning houden.Utö is een klein eilandje aan de rand van de archipel. Er staan een paar huizen en er is een loodsenpost. Verder is het een belangrijk observatiepost van het scheepvaart verkeer. Er draait veel radarapparatuur en er staan en aantal zendmasten.
Aankomen in een onbekende haven blijft een spannende aangelegenheid zeker als ik weet dat ik waarschijnlijk aan een hekanker moet afmeren. Ruim op tijd leg ik alles klaar en ben ik voorbereid op alle manieren van aanleggen. Want misschien is er niemand en kan ik gewoon langs de kade, want met een hekanker uitbrengen heb ik geen enkele ervaring. Er liggen twee boten langs de kade en een heeft een anker uitgebracht. Maar er is weinig plaats en de helft is ook nog eens te ondiep dus ik zal er aan moeten geloven. Anker overboord voorzichtig lijn geven zodat hij niet in de schroef komt en op tijd afstoppen voor de kade. Het zal wel beginnersgeluk zijn, maar het gaat volgens het boekje.
Ik ga het eiland verkennen. Erg ver kom ik niet want voor een hutje, het plaatselijke café, zitten twee mannen een biertje te drinken. Ik raak in gesprek met ze en al snel zit ik ook met een biertje in de hand. De ene man stapt op en met de ander ontspint zich een goed gesprek. Zijn Engels is wat moeizaam maar ik heb alle tijd. Wij hebben het over Nederland, over Greenpeace en over het eilandsleven. Als hij mij nog een derde biertje wil aanbieden gooi ik de handdoek in de ring.
Naast mij is inmiddels nog een Finse zeilboot afgemeerd. Een gezin met twee jongens. Pa hijst zich in een droog duikerspak en volledige toegerust met flessen en duikmasker verdwijnt hij onderwater. Na 10 minuten komt hij met iets boven water en zijn vrouw is helemaal blij. Het blijkt haar portefeuille te zijn die boven water is gehaald met alle pasjes, rijbewijs, geld en zelfs haar trouwring zat er in.
Aan de kade ligt nog een opmerkelijk schip. De Tini uit Hamburg met twee Duitsers aan boord. Het is een oude Sneekermeerkruiser. Nooit geweten dat die zeewaardig waren. Toen ik er ooit een huurde mocht ik er zelfs het IJsselmeer niet mee op. Maar ja een schip is zo zeewaardig als de bemanning is.
