Het is grijs ongezellig weer. Het waait stevig uit het noorden. Precies de verkeerde hoek want daar moet ik naar toe. De Rosy Wolf is net voor mij vertrokken, maar ik ga eerst dieselolie tanken. Dit gedeelte van de Kalmar Sund is nauw en ondiep en de noordenwind maakt dat er een stevige stroom tegen staat. Pas wanneer ik het allersmalste gedeelte achter mij heb gelaten valt er aan zeilen te denken. Het zicht was al niet best maar is inmiddels dramatisch verslechterd. Een lichtopstand van 10 m hoog, die ik op 100 m afstand passeer, is nauwelijks te zien. Ik pak al vast de toeter om zonodig geluidssignalen te geven. Gelukkig is het hier niet druk met scheepvaart. Het enige schip dat ik tegenkom is van de kustwacht, het geeft een lange stoot op de hoorn geeft als groet. De wind is toegenomen tot windkracht 6. Voor ik de fok bijzet eerst maar een rif in het grootzeil. Er lopen inmiddels ook aardige golven. Al kruisend vorder ik maar langzaam richting het gestelde doel, Byxelkrok, in het noorden van Öland. Dat is op deze manier nog uren en uren varen. Rond 1 uur ben ik ter hoogte van Borgholm. Gezien de hele situatie lijkt het mij verstandig om hier naar binnen te lopen en het schip en mijzelf niet langer te pijnigen. Er zijn meer schepen, waaronder twee onder Nederlands vlag, die het weinig zinvol vonden om tegen wind en golven in te beuken en hun toevlucht in deze haven hebben gezocht.
