Reigers en zaagbekken

“Brandaris hier zeiljacht Sielesâlt.” “Sielesâlt, zegt u het maar.” “Van de zeilboot die gisteravond binnenkwam hoorden wij dat er ijs lag in de haveningang. Kunt u daarover iets zeggen?” “Nou er ligt wel wat ijs in de haven maar buiten de haven is alles ijsvrij.” “OK, bedankt.”

De wind die vannacht nog zo hard woei dat Anneke er niet van kon slapen is afgezwakt naar 5 Beaufort. De kou in combinatie met de wind zorgt voor een gevoelstemperatuur van 10 graden onder nul. Behalve de vele lagen kleding heb ik dit keer bij wijze van experiment ook mijn voeten extra ingepakt met beschermende folie tegen onderkoeling. De wind heeft het ijs, voornamelijk papijs, op een aantal plaatsen tegen de kade gestuwd. In de kom van de veerbotensteiger zetten wij het gereefde grootzeil.

Het opspattende buiswater bevriest op de ramen van de buiskap en op het dek. Eenmaal op de West- Meep kan de fok erbij en ondanks de stroom tegen maken wij goede voortgang. Een zeehond kijkt ons nieuwsgierig aan en duikt weer onder. Anneke serveert koffie, soep en boterhammen met pindakaas vanuit de kombuis. Als ik het heel koud heb, ga ik even naar binnen om weer op temperatuur te komen. De wc is dan de favoriete plek. De heteluchtverwarming blaast zoveel warme lucht in de relatief kleine ruimte dat het een Finse sauna wordt. Een soort saferoom tegen de kou.

Zowel voor als na de sluis van Kornwerderzand zijn het de enorme aantallen zaagbekken die voor afleiding zorgen. Bij de invaart naar Makkum staan tientallen kleumende reigers tussen het riet. Uit de wind en in de zon trachten ze een beetje warm te blijven.

Ik ben benieuwd of wij onze vaste plek kunnen bereiken. Halverwege het toegangskanaal verspert een plak ijs de doorvaart. Omzichtig, snelheid minderend, naderen wij de ijsrand. Anneke stoot met de pikhaak door de niet al te dikke ijslaag en al snel is er een doorgang geforceerd. Mijn vrees dat de hele havenkom dicht zou liggen komt niet uit, al is wel de helft van onze box bedekt met ijs. Maar Anneke weet ook dit laatste obstakel voortvarend in stukken te hakken.

Met een etentje in It Posthûs laat ik mij omkopen om nog een nacht aan boord door te brengen. Het eten is heerlijk maar ik moet wel het gelag betalen.

Reigers in het riet

Eidereend

IJsrand haven West-Terschelling

Zaagbekken

Chillen bij de Walvis

Volgens de KNMI is de gevoelstemperatuur hier -6,4 graden. De steiger zit vol kleumende meeuwen die als dank voor het aangenaam verpozen de havenmeester hebben opgescheept met de eindproducten van hun spijsvertering. De boot van de Zeezeilers van Marken is de tweede boot die is binnengekomen.

Volgens Johan de havenmeester kunnen wij, met wat geluk, vanavond voor het eerst douchen in de geheel gerenoveerde sanitaire ruimte. Zonder donatie van euro's, want naast vrij douchen is ook het gebruik van water, elektriciteit en wi-fi voortaan in het havengeld inbegrepen.

De strandtent bij paal 8 moet nog opgebouwd worden. Fietsen met deze koude oostenwind trekt ons niet aan. Laten wij maar gaan wandelen. Dat blijkt een goed idee want zo komen wij op plekken die wij in al die jaren Terschelling nog nooit gezien hebben. Vlakbij West is een prachtig glooiend heidelandschap. Verborgen landjes zijn privé paradijsjes.

Het groene strand lijkt wel een zoutvlakte met al dat witbevroren schuim. Een grote groep steltlopertjes foerageert op de waterlijn. Af en toe vliegen ze op en vormen met zijn allen een wolk die gracieus van kleur en vorm verandert om even verder weer neer te strijken.

Tegen zonsondergang is er geen mooiere plek dan de serre van de Walvis. Een enkele veerboot die aankomt of afvaart. De uitgestrektheid van het groene strand en het wad waar de eerste rode en groene iso's beginnen te knipperen terwijl de lucht purper kleurt boven de Noordsvaarder. Vlieland op de horizon met het licht van vuurtoren.

Steiger domein van de meeuwen

Bevroren schuim op het Groene Strand

Waadvogels boven het wad

 

Klappertandend naar Terschelling

Een ijskoude wind jaagt een oranje ballonnetje door de lege straat op Terschelling. Zojuist heerlijk gegeten in een druk en gezellig restaurant als beloning voor de winterse oversteek van Makkum naar de verlaten jachthaven op Terschelling.

Het is 1 graad boven nul maar de harde Oostenwind geeft een gevoel alsof het 5 graden vriest. De sluispassage in Kornwerderzand verloopt vlot. Wij krijgen als enige passant een VIP behandeling. Nadat ook de brug in de afsluitdijk is opengezwaaid ligt de Waddenzee voor ons. Met twee riffen in het grootzeil en een verkleinde fok zeilen wij de Boontjes op richting Harlingen. Dankzij de aflandige wind is de zee vlak.

Met meerdere lagen truien en broeken, aangevuld met mutsen en handschoenen trachten wij het vege lijf warm te houden. Dat lukt redelijk met uitzondering van de voeten. Ondanks dat mijn voeten zijn gestoken in met liefde gebreide wollen sokken en degelijke bergschoenen, worden ze al snel steenkoud. 

Toch is er geen twijfel als wij Harlingen bereiken, wij gaan door! Voortgestuwd door de nog in kracht toenemende wind slalommen wij als een coureur, die de ideale lijn zoekt over het bochtige beboeide traject naar Terschelling. Deze zomers druk bevaren route is op een enkele beroepsschipper na verlaten. In de West-Meep spannen stroom en wind samen om ons van onze bestemming af te houden, maar door de joker in te zetten in de gedaante van onze motor vermijden wij een eindeloos gekruis met gekmakend weinig voortgang. Dit zijn geen omstandigheden voor sportief geachte vertragingsacties.

Koude overtocht

De elementen geven hun tegenwerking tijdelijk op en jagen ons door de Slenk naar het Schuitegat. Het smalle vaarwater leidt ons vlak langs drooggevallen platen waarop steltlopers onverstoorbaar fourageren. De ontvangst in de jachthaven is een teleurstelling. Niemand die onze aanleg manoeuvre aan de hoge kant met behulp van een spring waarderend gadeslaat. Geen havenmeester die ons verwelkomt. En geen toegang tot  de gerenoveerde sanitaire voorzieningen en douches. Maar daar staat tegenover dat er wel  gratis toegang is tot KPN Hotspots en gratis stroom. Wij gaan ons zelf belonen met een heerlijk maal in West-Terschelling.

Straks staat hier een strandtent