Aantekeningen van een Oerol-vrijwilliger

Maandagochtend negen uur. Voor het Oerolkantoor in Midsland staat een bont gezelschap te wachten rond het koffiezetapparaat. Her der staan mensen te praten of worden oude bekenden enthousiast begroet. Als iedereen is voorzien van cafeïne, beklimmen Rosa, Thomas en Adam, de vrijwilligers coördinatoren,  het enigszins bouwvallige zitje om ons toe te spreken en de klussen van die dag te verdelen.
Maar eerst en meteen voor het laatst volgt er nog een rondje voorstellen voor de nieuw aangekomenen. Ik stel mij voor als Jan, sinds een kwartier Oerolvrijwilliger en zeg dat ik er nog steeds zin in heb.

De klussenveiling gaat als volgt: Adam en Thomas lezen om en om een klusopdracht voor en geven aan waar die plaatsvind en of het zwaar of licht werk is en hoeveel mensen er nodig zijn. Lijkt het je wat dan steek je een hand op en zijn er meer gegadigden dan dat er plek is, dan kiezen de coördinatoren wie er mee mogen doen. Heb je een klus toegewezen gekregen, dan meld je dat bij Rosa en krijg je alvast een etensbon voor 's avonds. Wie niet werkt eet ook niet

Samen met Cock ga ik helpen bij een expeditieproject in een oude bunker. Na veel gezoek vinden wij de plek in het bos waar de bunker in een heuvel zit. Laura en Ben (haar vader) kijken verbaasd, ze hadden geen hulp verwacht. Samen hebben ze de afgelopen dagen keihard gewerkt om de volgestoven bunker toegankelijk te maken. Daartoe hebben ze vele kubiek meters zand verplaatst. Een voor- en een achterdeur ingebouwd en een tussenwand met kastjes geplaatst. Samen met Laura houden wij ons bezig met het maken van precies passende frames die de twee zijwanden gaan bedekken en waar tekeningen zullen worden opgehangen. Ondertussen herstelt Ben de van boomstammetjes gemaakte trappen aan de voor- en achterkant. Daarna zorgen wij voor de bekabeling van de lampen en de waterkoker. De stroom komt van een aggregaat.
Het is heerlijk om op deze mooie plek te werken en zeer tevreden over het resultaat nemen wij afscheid.

Op het terras van hotel "Boschrijk" drinken wij een biertje en genieten samen met alle andere vrijwilligers van BBQ en salades.

Tonnenrij op het Groene Strand

Op naar Oerol 2013

De noordenwind maakt het moeilijker om onze bestemming te bereiken. Vanuit Enkhuizen kruisen wij met behulp van de windvaanstuurautomaat, door mij Theo genoemd als hommage aan Annekes vader, richting Makkum. De zon schijnt volop. Naast de enorme loods van Feadship ligt een enorm motorjacht "Utopia", waaraan een ploeg mannen het laatste poetswerk verricht voor de oplevering?

De volgende ochtend kunnen wij om 7 uur meteen de Lorentzsluis invaren. Het traject naar Harlingen, de Boontjes, ligt pal in de wind. In de sluis heb ik al een rif gestoken en in de voorhaven het grootzeil gezet. Al motorend met het grootzeil als steunzeil, stomen wij naar Harlingen. Daar gaat de fok erbij en met zeven soms acht knopen stuiven wij langs de Pollendam. Het lastigste gedeelte is de West-Meep. Stroom en wind tegen dwingen ons steeds opnieuw om nog een slag te maken. Het is vooral de stroom die ons zijwaarts wegzet waardoor wij de invaart van de Slenk nog even moeten uitstellen. 

In de jachthaven is genoeg plek. Wij kunnen zelfs nog op "A-lokatie" liggen. Normaal lig je met je boot langs de steiger. Is de steiger vol dan meer je langszij van een ander schip. Als het heel erg druk is kunnen er zo wel vijf of soms zes schepen naast elkaar liggen. Oerol is zo' n drukke periode dus dat wordt "stapelen". Wie aan de steiger ligt krijgt dan de bemanningsleden van alle naastgelegen jachten over dek. Niet iedereen is even bedreven in het nemen van de zeerelingen, geruisloos over dek lopen of hoe kom je van of aan boord. Op de "A-lokatie" heb je daar geen last van want daar liggen alle schepen weliswaar ook naast elkaar maar met de boeg/spiegel naar de steiger, waardoor iedereen vanaf het eigen schip direct op de steiger kan stappen.