Onder zeil

Al meer dan 10 jaar had ik een liesbreuk. Niet echt fraai maar veel hinder had ik er ook niet van. Met het vooruitzicht van een solo zeiltocht en toenemende klachten leek het mij toch raadzaam om deze uitstulping te laten corrigeren. Alleen mijn geboorte heeft zich in een ziekenhuis afgespeeld, daarna heb ik nooit meer in die medische omgeving hoeven te vertoeven. Dus dat ik nu echt naar deze hernieuwde kennismaking uitkeek, nee.

De ruggeprik was zo gezet. Mijn benen werden warm. Even later bestond ik alleen nog maar uit een bovenlichaam dat vast zat aan, twee zware met vocht gevulde voorwerpen, waarvan ik moest aannemen dat het mijn benen waren. Er werd een doek gespannen zodat ik de verrichtingen niet kon zien. Gelukkig was er een raam in de operatiekamer zodat ik af en toe een blik kon werpen op de blauwe lucht en de kastanjeboom die volop in de knop stond. De ingreep werd gedaan door een chirurge in opleiding. Ze werd gecoached door een ervaren chirurg. Het voordeel daarvan was dat ik via een soort hoorspel toch een beeld kon vormen wat ze aan het doen waren.

Op de recovery kon ik al snel de tenen een beetje bewegen. Na een uurtje aan de monitor en het infuus kon ik naar de zaal voor dagpatienten. Wat eten en een kop koffie drinken. Lezen en naar muziek luisteren. Ondertussen waren mijn benen weer helemaal ontdooid. Naast mij lag nog een man maar verder waren het allemaal vrouwen. Operatiedag van de gynacologen.

Het was tijd om naar huis te gaan. Toen ik naast het bed stond om mijn broek aan te trekken, schiet er een enorme pijnsteek door mijn buik, mijn oren beginnen te zuizen. Ik ga nog op de rand van het bed zitten. Als ik weer bijkom lig ik op de grond naast het bed en zie bezorgde gezichten van de verpleging over mij heengebogen staan. Was ik toch nog even volledig onder zeil geweest.

Terug naar de recovery. Twee extra zakken infuus. Een kopje soep. Net voor sluitingstijd van de afdeling mag ik toch nog naar huis. Mijn buurman heb ik net sterkte gewenst, hij moet opnieuw naar de OK. Alle vrouwen zijn allang fris en fruitig naar huis. Als een oude vent rolt An mij naar de uitgang.

Zwanendal

Wie door de polder rijdt ziet her en der paartjes zwanen. Nou dacht ik te weten dat zwanen een paar vormen voor het leven. Als dat waar is dan ben ik nu getuige van een liefdesdrama.

Een mannetje loopt dreigend met gespreide vleugels, waarvan de punten naar beneden hangen, op een ander mannetje af. De hals zo sterk gebogen dat zijn kop direct op de romp lijkt te staan. Deze vogel, door sommigen gezien als romantisch symbool van huwlijkstrouw, heeft zich getransformeerd in een aggressieve proleet. Het andere mannetje probeert de aanvaller te ontlopen om zich weer bij het vrouwtje te voegen. Zij houdt zich afzijdig van de schermutselingen. Uiteindelijk wordt de aangevallene een slootje ingeduwd. Zodra hij ook daar wordt nagejaagd door zijn belager gaat hij op de wieken en tracht via een omtrekkende vliegbeweging weer bij haar te landen. Dit geeft de aanvaller nog meer aggressieve energie en de achtervolgde weet ternauwernood een duikaanval te ontwijken. Hij strijkt neer in een weiland verderop. Al die tijd heeft zij hem met haar ogen gevolgd en het macho mannetje nog geen blik gegund. Dit hele proces herhaalt zich nog een paar keer.

Twee dagen later is de intimidatie nog steeds bezig.

Vandaag staat er een alleenstaande zwaan in het weiland.

Geluid in de kuip

Op zee luister je meestal uit op het in de kaart aangegeven marifoonkanaal. Je hoort de "grote jongens" die zich melden bij de verkeersleiding. En het geeft je een prettig gevoel dat er iemand luistert mocht de nood aan de man komen. De luidspreker van de marifoon is echter binnen. Bij mooi weer staan de luiken naar de kuip open en is het geluid redelijk. Maar bij slecht weer, stel je voor dat er een roller de kuip in loopt, zijn de luiken dicht en hoor je niets.
Dus moesten er twee waterdichte speakers in de kuip komen. Die kunnen natuurlijk ook gebruikt worden voor de radio annex mp3-speler! Jawel, maar hoe schakel je dat?! Na veel schema's tekenen en wat hulp van de elektronica zaak, twee miniscule schakelaars gekocht. Via internet de kleinste speakers die er te vinden waren aangeschaft. Volgde een dag van plafond demonteren, gaten boren en vijlen in de kuiprand, draden trekken en met tie-rips vastmaken, de schakelingen volgens schema solderen en met elkaar verbinden. Resultaat; met twee kleine schakelknopjes is het mogelijk om in de kuip naar de marifoon of naar muziek te luisteren. Blijft nog een onzekere factor; beïnvloedt de magneet van de speaker de elektronische stuurautomaat niet? Stel je voor dat bij het geluid van Miles Davis de boot ineens van koers verandert richting de dichtsbijzijnde zandbank.

Joop Kropff

Toen tante Wil overleed kregen wij een aardig schilderijtje. Een boerenerf met kippen en een gans niet spectaculair maar wel goed geschilderd. Het tafereel ademde een sfeer van voor de oorlog. Helaas was niet bekend wie de schilder was. De handtekening bracht ons niet verder dan Joop Kr..... Ook de achterkant bood geen verder houvast. Wij hadden ons allang verzoend met het idee dat het schilderij van een schilder zonder volledige naam zou blijven. Tot ik deze week opnieuw nog eens een grondig onderzoek deed. Met leesbril en goed daglicht bleek dat op de achterkant met rode balpen Joop Kro..f was geschreven. Wel-is-waar vaag, maar toch leesbaar.
Google kwam al snel met de suggestie dat het misschien Joop Kropff betrof. Helemaal goed. Voortaan als wij naar "kippen op het erf" kijken denken wij niet alleen aan tante Wil maar ook aan Joop Kropff.

Windvaanstuurinrichting

Sinds november ben ik bezig om de tocht naar de Oostzee voor te bereiden. Veel tijd kost het bouwen van de windvaanstuurinrichting. Een windvaanstuurinrichting houdt de boot op een constante koers ten opzichte van de windrichting. Dus heb ik de handen vrij om koffie te zetten, koersen uit te zetten op de kaart, weerberichten te raadplegen en uitkijk te houden naar andere schepen. Ik heb gekozen voor een zelfbouwpakket, de Bouvaan. Nederlandse leverancier en ontwerp. Zelfbouwen is goedkoper dan het kopen van een kant-en-klaar windvaan. Maar het grootste voordeel is dat je het apparaat straks tot in de finesses kent. Bovendien worden uitsluitend standaard onderdelen gebruikt die overal te krijgen zijn. Gaat er iets kapot dan ga je met het kapotte onderdeel en de tekening van het pakket naar de plaatselijke ijzerhandel/smid. Het boren van gaten, op maat zagen van onderdelen, het in elkaar schuiven van buisstukken en nylon lagers kost heel veel tijd.Vervolgens moet er nog geschuurd, gepolijst en gelakt worden. Het laswerk, ook niet gering, heb ik uit besteed.

Elementen (acryl)

Acryl op linnen 80x90 cm

Begin en einde (acryl op papier)

Acryl op papier 60x80 cm

Rood & blauw (acryl op papier)

Acryl op papier 60x80 cm

Luchtopname (acryl op papier)

Acryl op papier 60x80 cm

Nijlganzen

Het weiland, met biologische verdelgingsmiddelen tijdelijk ontdaan van alle groen, is veranderd in een zompig moeras.
Een ideale scharrelplek voor eenden en andere gevederden die in modderige poelen altijd iets van hun gading vinden.

Waarempel! De nijlganzen hebben al jongen. Twee gevlekte gevederde gansjes rennen onbekommerd door het slib op zoek naar eetbare dingen. Moeder de gans houdt een wakend oogje in het zeil. Zij schrijdt als een hooggehakte dame op hoge poten door het water.
Vergeleken met hun inheemse soortgenoten behoren deze slanke vogels tot de adellijke tak van het geslacht gans. Alleen wanneer ze indringers verjagen vallen ze van de troon door hun ordinaire schelle gesnater.
Ongelofelijk hoe deze "exoten" binnen een paar jaar tot standvogels zijn genaturaliseerd. Is dit een succesvolle integratie of is hier sprake van aggressieve territoriumdrift?

Afscheid van werk

Afgelopen november nam ik afscheid van het werk. Afsluiting van een onthechtingsproces dat zeker anderhalf jaar geduurd heeft. Het nam mij meer in beslag dan ik ooit had gedacht. Het voordeel van zo'n lange voorbereiding is dat je snel kunt aanpassen aan de nieuwe situatie. Je hebt immers al vele malen "mentaal" geoefend.
Tijdens het afscheid stond ik nog even onder de "warme lamp". Gesteund door zoveel aardige woorden en cadeaus kon ik verder reizen in de tijd. Een tijdperk van betaald werken was ten einde.

Dromen

Al jaren droom ik van een zeiltocht naar de Oostzee. Geen haastige tocht naar Denemarken en dan weer snel terug, maar onthaast zwerven langs ingeslapen vissershaventjes. Ankeren in stille baaitjes. Genieten van het reizen per zeil. Urenlang kijken naar wolken, vogels en bruinvissen. En af en toe de dynamiek en vibratie van een grote stad zoeken.
Bevrijd van de arbeidsverplichtingen komt de realisatie nu dichtbij.