Al meer dan 10 jaar had ik een liesbreuk. Niet echt fraai maar veel hinder had ik er ook niet van. Met het vooruitzicht van een solo zeiltocht en toenemende klachten leek het mij toch raadzaam om deze uitstulping te laten corrigeren. Alleen mijn geboorte heeft zich in een ziekenhuis afgespeeld, daarna heb ik nooit meer in die medische omgeving hoeven te vertoeven. Dus dat ik nu echt naar deze hernieuwde kennismaking uitkeek, nee.
De ruggeprik was zo gezet. Mijn benen werden warm. Even later bestond ik alleen nog maar uit een bovenlichaam dat vast zat aan, twee zware met vocht gevulde voorwerpen, waarvan ik moest aannemen dat het mijn benen waren. Er werd een doek gespannen zodat ik de verrichtingen niet kon zien. Gelukkig was er een raam in de operatiekamer zodat ik af en toe een blik kon werpen op de blauwe lucht en de kastanjeboom die volop in de knop stond. De ingreep werd gedaan door een chirurge in opleiding. Ze werd gecoached door een ervaren chirurg. Het voordeel daarvan was dat ik via een soort hoorspel toch een beeld kon vormen wat ze aan het doen waren.
Op de recovery kon ik al snel de tenen een beetje bewegen. Na een uurtje aan de monitor en het infuus kon ik naar de zaal voor dagpatienten. Wat eten en een kop koffie drinken. Lezen en naar muziek luisteren. Ondertussen waren mijn benen weer helemaal ontdooid. Naast mij lag nog een man maar verder waren het allemaal vrouwen. Operatiedag van de gynacologen.
Het was tijd om naar huis te gaan. Toen ik naast het bed stond om mijn broek aan te trekken, schiet er een enorme pijnsteek door mijn buik, mijn oren beginnen te zuizen. Ik ga nog op de rand van het bed zitten. Als ik weer bijkom lig ik op de grond naast het bed en zie bezorgde gezichten van de verpleging over mij heengebogen staan. Was ik toch nog even volledig onder zeil geweest.
Terug naar de recovery. Twee extra zakken infuus. Een kopje soep. Net voor sluitingstijd van de afdeling mag ik toch nog naar huis. Mijn buurman heb ik net sterkte gewenst, hij moet opnieuw naar de OK. Alle vrouwen zijn allang fris en fruitig naar huis. Als een oude vent rolt An mij naar de uitgang.
