Wie door de polder rijdt ziet her en der paartjes zwanen. Nou dacht ik te weten dat zwanen een paar vormen voor het leven. Als dat waar is dan ben ik nu getuige van een liefdesdrama.
Een mannetje loopt dreigend met gespreide vleugels, waarvan de punten naar beneden hangen, op een ander mannetje af. De hals zo sterk gebogen dat zijn kop direct op de romp lijkt te staan. Deze vogel, door sommigen gezien als romantisch symbool van huwlijkstrouw, heeft zich getransformeerd in een aggressieve proleet. Het andere mannetje probeert de aanvaller te ontlopen om zich weer bij het vrouwtje te voegen. Zij houdt zich afzijdig van de schermutselingen. Uiteindelijk wordt de aangevallene een slootje ingeduwd. Zodra hij ook daar wordt nagejaagd door zijn belager gaat hij op de wieken en tracht via een omtrekkende vliegbeweging weer bij haar te landen. Dit geeft de aanvaller nog meer aggressieve energie en de achtervolgde weet ternauwernood een duikaanval te ontwijken. Hij strijkt neer in een weiland verderop. Al die tijd heeft zij hem met haar ogen gevolgd en het macho mannetje nog geen blik gegund. Dit hele proces herhaalt zich nog een paar keer.
Twee dagen later is de intimidatie nog steeds bezig.
Vandaag staat er een alleenstaande zwaan in het weiland.
