Het is een warme zomeravond. De terrassen zitten vol en op het plein hoor je een geroezemoes van stemmen. Er wordt gegeten en gedronken en er heerst een bijna mediterrane sfeer in deze stad in het noorden. De jeugd heeft haar eigen feestje op een van de vele grasvelden.
In de haven is een draadloos netwerk, zo te zien is het signaal van goede kwaliteit. De hulp-havenmeester, die voor kapitein leert, geeft mij een password en inlogcode voor 24 u gebruik. Jofel! Maar als ik later probeer in te loggen lukt het niet. De verbinding is perfect maar wat ik ook probeer, ik krijg geen inlogscherm. Balen!
De stad, waar iedereen over roemt, valt mij tegen. Ik verwachtte een, gezellige beetje, rommelige, oude stad met onverwachte straatjes en pleinen. Deze stad echter heeft een doordacht recht stratenplan met twee pleinen. Het grote plein bij de kathedraal dat associaties oproept aan een schilderij van de Chirico, vanwege de leegte, en het eerdere beschreven plein dat hart van de stad is.
Na een prima nacht, zonder gestoord te zijn door discogeluiden of andere slaaponderbrekers, ben ik vroeg uit de donzen slaapzak. De ochtend wandeling voert naar het slot van Kalmar, een indrukwekkend en goed onderhouden bolwerk aan de Kalmarsund. De buurt Gamle Stan heeft een aantal, in allerlei kleuren geverfde, kleine houten huisjes. Het Konstmuseum geeft me weer een kleine dosis moderne kunst.
Later breidt ik mijn verkenningsgebied per fiets uit tot de buitenwijken van Kalmar. Aan het water van de Sund is een oud havenkwartier getransformeerd tot een elitaire woonwijk. Overal waar ik kom zie je dezelfde processen; oude havengebieden zijn ontdekt als prachtige locaties voor bewoning of andere economische activiteiten die niets meer met de oude functie van doen hebben. Later kom ik in een gigantisch koopcentrum dat ieder dag geopend is. Onvoorstelbaar wat daar allemaal te koop is. En ik kan niet bedenken wat ik nodig zou hebben.
Een aantal van jullie heeft het inmiddels al in de gaten, ik heb het niet echt met deze stad. De vonk slaat niet over. Is het te netjes, te voorspelbaar? Ik krijg het niet te pakken wat ik mis, of ben ik op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plek? Of heb ik gewoon een off-day?
Na een pilsje op het terras klaart mijn gemoed wat op. Er is een internetcafé en de mailtjes van An en anderen brengen weer wat kleur op mijn wangen. De mannen van de Rosy Wolf uit Lelystad zijn er ook. De schipper nodigt mij uit voor een borrel aan boord. Ze zijn nu ruim een week onderweg! Dat betekent dat ze heel wat lange trajecten hebben gevaren. En nu moeten ze weer op tijd in Stockholm zijn omdat er gewisseld wordt met opstappers. Het is leuk om weer eens wat ervaringen uit te wisselen. Bovendien krijg ik nuttige informatie over de brughoogtes op de route via de Mälaren naar Stockholm.
In de haven is een draadloos netwerk, zo te zien is het signaal van goede kwaliteit. De hulp-havenmeester, die voor kapitein leert, geeft mij een password en inlogcode voor 24 u gebruik. Jofel! Maar als ik later probeer in te loggen lukt het niet. De verbinding is perfect maar wat ik ook probeer, ik krijg geen inlogscherm. Balen!
De stad, waar iedereen over roemt, valt mij tegen. Ik verwachtte een, gezellige beetje, rommelige, oude stad met onverwachte straatjes en pleinen. Deze stad echter heeft een doordacht recht stratenplan met twee pleinen. Het grote plein bij de kathedraal dat associaties oproept aan een schilderij van de Chirico, vanwege de leegte, en het eerdere beschreven plein dat hart van de stad is.
Na een prima nacht, zonder gestoord te zijn door discogeluiden of andere slaaponderbrekers, ben ik vroeg uit de donzen slaapzak. De ochtend wandeling voert naar het slot van Kalmar, een indrukwekkend en goed onderhouden bolwerk aan de Kalmarsund. De buurt Gamle Stan heeft een aantal, in allerlei kleuren geverfde, kleine houten huisjes. Het Konstmuseum geeft me weer een kleine dosis moderne kunst.
Later breidt ik mijn verkenningsgebied per fiets uit tot de buitenwijken van Kalmar. Aan het water van de Sund is een oud havenkwartier getransformeerd tot een elitaire woonwijk. Overal waar ik kom zie je dezelfde processen; oude havengebieden zijn ontdekt als prachtige locaties voor bewoning of andere economische activiteiten die niets meer met de oude functie van doen hebben. Later kom ik in een gigantisch koopcentrum dat ieder dag geopend is. Onvoorstelbaar wat daar allemaal te koop is. En ik kan niet bedenken wat ik nodig zou hebben.
Een aantal van jullie heeft het inmiddels al in de gaten, ik heb het niet echt met deze stad. De vonk slaat niet over. Is het te netjes, te voorspelbaar? Ik krijg het niet te pakken wat ik mis, of ben ik op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plek? Of heb ik gewoon een off-day?
Na een pilsje op het terras klaart mijn gemoed wat op. Er is een internetcafé en de mailtjes van An en anderen brengen weer wat kleur op mijn wangen. De mannen van de Rosy Wolf uit Lelystad zijn er ook. De schipper nodigt mij uit voor een borrel aan boord. Ze zijn nu ruim een week onderweg! Dat betekent dat ze heel wat lange trajecten hebben gevaren. En nu moeten ze weer op tijd in Stockholm zijn omdat er gewisseld wordt met opstappers. Het is leuk om weer eens wat ervaringen uit te wisselen. Bovendien krijg ik nuttige informatie over de brughoogtes op de route via de Mälaren naar Stockholm.
