Van uit de haven loop je zo de oude, geheel ommuurde, stad binnen. Het boterde toentertijd kennelijk erg slecht tussen boeren en burgers want de muur diende curieus genoeg niet zozeer om de inwoners te beschermen tegen aanvallers van buiten Gotland, maar om zich te verdedigen tegen de boeren van het platteland. De grijsgekleurde muur kent tientallen torens en poorten. In de middeleeuwen was het een belangrijke Hanzestad die de concurrentie met Lübeck aankon. De stad is twee keer verwoest. De laatste keer door Lübeck. Alle kerken werden verwoest behalve de Duitse Sankta Maria kerk. Wie door de stad dwaalt vindt overal ruïnes van kerken. De stad is nooit meer de oude geworden en leeft in het verleden. Doordat er tegen de helling is gebouwd zijn er op tal van plekken onverwachte doorkijkjes over lager gelegen delen en de zee. Misschien daarom wel zo’n aantrekkelijke pleisterplaats voor toeristen al zou ik hier niet in het hoogseizoen willen zijn. De oude haven van de stad, Almaden, is nu een aantrekkelijk stadspark. Er is een nieuwe haven gebouwd. Nu lagen er 6 schepen maar in het hoogseizoen zijn dat er soms 350. Volgens de havenmeester één “big party”. Ik ben blij dat ik het nu gezien heb dan kan ik op de terugweg rustige stekjes opzoeken.
Visby heeft iets met schapen en bij voorkeur rammen. Een fiere ram siert het stadswapen. Van recentere datum is een invasie van betonnen rammen en in mindere mate schapen. Net als Nederland de afgelopen jaren overspoeld werd met gekke beschilderde plastic koeien, zo kun je hier op ieder hoek van de straat geconfronteerd worden met een grijze liggend ram. Ze doen nuttig werk door te fungeren als zitplaats of als verkeersbelemmerend object.
Je kent het wel. Je gaat op de fiets de stad in. Het begint later te regenen en als je terugkomt, een nat zadel. Sommigen vooruitziende geesten onder ons hebben daar zo’n hekel aan dat ze al bij voorbaat een plastic zak over het zadel trekken. Hier hebben ze de oplossing gevonden, een fietsenstandaard met een privé-overkapping voor het zadel.
Visby heeft iets met schapen en bij voorkeur rammen. Een fiere ram siert het stadswapen. Van recentere datum is een invasie van betonnen rammen en in mindere mate schapen. Net als Nederland de afgelopen jaren overspoeld werd met gekke beschilderde plastic koeien, zo kun je hier op ieder hoek van de straat geconfronteerd worden met een grijze liggend ram. Ze doen nuttig werk door te fungeren als zitplaats of als verkeersbelemmerend object.
Je kent het wel. Je gaat op de fiets de stad in. Het begint later te regenen en als je terugkomt, een nat zadel. Sommigen vooruitziende geesten onder ons hebben daar zo’n hekel aan dat ze al bij voorbaat een plastic zak over het zadel trekken. Hier hebben ze de oplossing gevonden, een fietsenstandaard met een privé-overkapping voor het zadel.
