Hanko Helsinki

Ook de Finse zuidkust is een scherengebied. Het weer is mooi, de wind is afgenomen maar waait uit een oostelijke richting. Nog een dag in Hanko is te veel van het goede, dus zal het wel veel varen op de motor worden. Aangezien het weekend is, zijn er veel zeilboten op het water. Als ik driekwart van de afstand naar Helsinki heb afgelegd zoek ik een haven in Porkkala. Er staat dat schepen met een maximale diepgang van 1,90 m de haven kunnen bereiken. Sielesâlt steekt 1,85 m dus dat moet kunnen. Er is nog een plekje vrij en ik word door twee mannen geholpen bij het afmeren. Maar deze lege plek was wel een gereserveerde plek. Wat nu? Na overleg met de havenmeester, die ook niet weet of de boot die er lag nog terugkomt, besluit ik om toch maar te vertrekken. De kans is groot dat de rechthebbende later op de avond nog terugkomt en dan moet ik alsnog verkassen. Terug naar open water en daar het anker laten zakken. In de kuip vang ik nog de laatste zonnestralen van de dag.

De volgende ochtend waait het behoorlijk, Oost 5 á 6 Beaufort. Voor ik vertrek ga ik eerst de rubberboot opblazen en het onderwaterschip schoonmaken. Omdat de boot deze winter in het water is gebleven is hij behoorlijk aangegroeid. Na een uurtje poetsen is de meeste aangroei verdwenen. Ook de laatste 20 mijl naar Helsinki gaan op de motor pal tegen de wind. Het eerste wat ik van de stad zie zijn witte flats boven op de heuvels, net besneeuwde toppen. Vervolgens zijn het vooral de enorme ferry’s en cruisschepen die de aandacht trekken en dan is er de skyline van de stad zelf. Ik vind een mooi plekje aan de steiger in de “Noorderhaven”.