Twee jaar geleden vonden wij de stad tegenvallen. An sprak zelfs van Oost-Europees aandoend. Mij valt het weerzien erg mee. Er gebeurt van alles op cultureel gebied. Voor mij minder interessant maar wel opvallend zijn de grote overdekte winkelcentra. Ze zijn via ondergrondse niveaus met elkaar verbonden en daaronder bevindt zich dan weer de metro. Het motregent al de hele ochtend en daardoor zijn de terrassen leeg en heeft iedereen haast om ergens te geraken waar het droog is. Maar als ’s middags de regen ophoudt en de zon zich laat zien verandert de stad op slag. De terrassen stromen vol en er wordt geflaneerd. De man van de galerie in Hanko had al gezegd: “De mensen in Helsinki zijn een groot deel van het jaar naar binnengericht, maar zodra het zomers is gaan de mensen naar buiten en zijn ze opeens veel opener”.
Er wordt op het dek geklopt en iemand riep: “Is er iemand aan boord?”. Een Nederlandse vrouw komt met een geldig kaartje voor de Hop-on Hop-off sightseeing bus. Erg aardig. Zij doen ongeveer dezelfde route als die ik doe. Alleen Tallinn doen zij met een snelle catboat in plaats van met de eigen boot. Ze hadden gehoord dat de douane moeilijk doet over de drankvoorraad. Ik laat mij door dit verhaal niet weerhouden en ga naar Tallinn op eigen kiel.
Gisteren vooral gelopen vandaag is het Finse fietsdag. Eerst naar Kaapelitehdas, hetgeen Fins is voor kabelfabriek. Fins is een leuke taal om te horen, maar er is voor een buitenstaander niets herkenbaars in de taal. Zo anders dan bijvoorbeeld het Zweeds wat, zeker als het gesproken wordt, vaak redelijk te begrijpen is. Het hele fabriekscomplex waar vroeger kabels gemaakt werden is nu een cultuurfabriek geworden waar meer dan 800 mensen werken. Er zijn ateliers, dansstudio’s, een drietal musea, twee radiostations, sportclubs en een café-restaurant. Terplekke krijg ik een lekke band. Geen nood, An heeft een setje met plakspullen meegegeven en het klusje is snel geklaard.
Dan naar Tapiola, dat ligt een kilometer of 10 buiten Helsinki. Ook daar is een nieuw cultuurcentrum Weegee. Ik ga vooral voor EMMA, het museum voor moderne kunst. De tentoonstellingsruimten zijn groot en strak. De vaste collectie bestaat overwegend uit werk van Finse kunstenaars maar is beslist de moeite waard. En er is een grote expositie van het werk van Antonio Tápies, de Catalaans kunstenaar. Ik vind het werk vrij somber en begrijp zijn beeldtaal ook niet. Bij dit werk heb je wel wat uitleg nodig.
Terug in Helsinki eerst naar de monumentale sculptuur die gemaakt is ter ere van de componist Sibelius en dan naar de rotskerk. Een kerkruimte die verkregen is door een grote rots uit te hollen met springstof en er vervolgens een koepel op te zetten die rondom ligt doorlaat. Toen ik binnenkwam realiseerde ik mij pas dat ik er al eerder geweest was. De kerk heeft een mooie atmosfeer en uitstekende akoestiek.
Er wordt op het dek geklopt en iemand riep: “Is er iemand aan boord?”. Een Nederlandse vrouw komt met een geldig kaartje voor de Hop-on Hop-off sightseeing bus. Erg aardig. Zij doen ongeveer dezelfde route als die ik doe. Alleen Tallinn doen zij met een snelle catboat in plaats van met de eigen boot. Ze hadden gehoord dat de douane moeilijk doet over de drankvoorraad. Ik laat mij door dit verhaal niet weerhouden en ga naar Tallinn op eigen kiel.
Gisteren vooral gelopen vandaag is het Finse fietsdag. Eerst naar Kaapelitehdas, hetgeen Fins is voor kabelfabriek. Fins is een leuke taal om te horen, maar er is voor een buitenstaander niets herkenbaars in de taal. Zo anders dan bijvoorbeeld het Zweeds wat, zeker als het gesproken wordt, vaak redelijk te begrijpen is. Het hele fabriekscomplex waar vroeger kabels gemaakt werden is nu een cultuurfabriek geworden waar meer dan 800 mensen werken. Er zijn ateliers, dansstudio’s, een drietal musea, twee radiostations, sportclubs en een café-restaurant. Terplekke krijg ik een lekke band. Geen nood, An heeft een setje met plakspullen meegegeven en het klusje is snel geklaard.
Dan naar Tapiola, dat ligt een kilometer of 10 buiten Helsinki. Ook daar is een nieuw cultuurcentrum Weegee. Ik ga vooral voor EMMA, het museum voor moderne kunst. De tentoonstellingsruimten zijn groot en strak. De vaste collectie bestaat overwegend uit werk van Finse kunstenaars maar is beslist de moeite waard. En er is een grote expositie van het werk van Antonio Tápies, de Catalaans kunstenaar. Ik vind het werk vrij somber en begrijp zijn beeldtaal ook niet. Bij dit werk heb je wel wat uitleg nodig.
Terug in Helsinki eerst naar de monumentale sculptuur die gemaakt is ter ere van de componist Sibelius en dan naar de rotskerk. Een kerkruimte die verkregen is door een grote rots uit te hollen met springstof en er vervolgens een koepel op te zetten die rondom ligt doorlaat. Toen ik binnenkwam realiseerde ik mij pas dat ik er al eerder geweest was. De kerk heeft een mooie atmosfeer en uitstekende akoestiek.
