Thomas Siffling een naam die je waarschijnlijk niets zegt, mij tot gisteren ook niet.
Ik zwerf op de bonnefooi door deze voor mij onbekende stad. Eerst de moet-je-wel-gezien-hebben highlights. Dat zijn er wat mij betreft niet veel in Kiel. Hauptbahnhof, de Hörnklappbrücke, de Germaniahafen en de Kiellinie. De Kunsthalle sla ik over. Het stadscentrum kan mij niet boeien. De eenvormige winkelpromenades, de immense warenhuizen en koopmalls. Ik snap niet dat een mens daar blij van kan worden. Nee, liever zwerf ik wat door de oude buurten buiten het centrum in de hoop iets te vinden waar ik niet naar op zoek ben maar dat zich als het ware door mij laat vinden. Dit keer blijkt dat een reclamezuil beplakt met affiches te zijn. Mijn oog valt op een foto van een trompettist. Thomas Siffling speelt vanavond met zijn trio in de Metro Kino aan de Holtenauerstrasse. De beschrijving rept van kamermuziekachtige jazz gecombineerd met elektronische groovy elementen. Daar word je toch zeker nieuwsgierig naar!
Op zoek naar een kapper, beland ik in een dameskapperszaak waar ze ook heren knippen. Terwijl ik zit te wachten vraag ik aan een medewachtster of zij de Metro Kino kent. Ja zeker, 20 minuten lopen verderop in deze zelfde straat. Na deze knipbeurt kan ik mij daar zeker vertonen.
Het blijkt de eerste keer te zijn dat er een concert in deze bioscoop is bovendien gecombineerd met de opening van fototentoonstelling van jazzgrootheden. Veel officieel genodigden die worden voorzien van keycord met badge en een glas sekt. Er wordt gefilmd en geïnterviewd. Gelukkig zijn er ook nog meer types zoals ik, die gewoon een mooi optreden willen zien en vooral horen. Het is een prachtig concert. De halfvolle zaal is enthousiast. Het Thomas Sifflin Trio speelt alleen eigen composities. Sommige stukken hebben aansprekende titels als “Ontspanning in het stoombad”, “De lichtheid van het bestaan” en “De energie van een kleine vrouw”. Lyrische ballads afgewisseld met iets meer aangezette groovy nummers. Soms wordt heel mooi gebruik gemaakt van de moderne techniek door life gespeelde thema’s herhalend weer te geven. Thomas blaast bugel en trompet. De bassist is ook erg goed. Als hij een solo speelt hoor je hem de tonen tussen zijn tanden mee “plingen”. Grappig, maar zo integer dat het ontroert.
Terug aan boord geniet ik nog even na met hun laatste cd “Kitchen music”
Ik zwerf op de bonnefooi door deze voor mij onbekende stad. Eerst de moet-je-wel-gezien-hebben highlights. Dat zijn er wat mij betreft niet veel in Kiel. Hauptbahnhof, de Hörnklappbrücke, de Germaniahafen en de Kiellinie. De Kunsthalle sla ik over. Het stadscentrum kan mij niet boeien. De eenvormige winkelpromenades, de immense warenhuizen en koopmalls. Ik snap niet dat een mens daar blij van kan worden. Nee, liever zwerf ik wat door de oude buurten buiten het centrum in de hoop iets te vinden waar ik niet naar op zoek ben maar dat zich als het ware door mij laat vinden. Dit keer blijkt dat een reclamezuil beplakt met affiches te zijn. Mijn oog valt op een foto van een trompettist. Thomas Siffling speelt vanavond met zijn trio in de Metro Kino aan de Holtenauerstrasse. De beschrijving rept van kamermuziekachtige jazz gecombineerd met elektronische groovy elementen. Daar word je toch zeker nieuwsgierig naar!
Op zoek naar een kapper, beland ik in een dameskapperszaak waar ze ook heren knippen. Terwijl ik zit te wachten vraag ik aan een medewachtster of zij de Metro Kino kent. Ja zeker, 20 minuten lopen verderop in deze zelfde straat. Na deze knipbeurt kan ik mij daar zeker vertonen.
Het blijkt de eerste keer te zijn dat er een concert in deze bioscoop is bovendien gecombineerd met de opening van fototentoonstelling van jazzgrootheden. Veel officieel genodigden die worden voorzien van keycord met badge en een glas sekt. Er wordt gefilmd en geïnterviewd. Gelukkig zijn er ook nog meer types zoals ik, die gewoon een mooi optreden willen zien en vooral horen. Het is een prachtig concert. De halfvolle zaal is enthousiast. Het Thomas Sifflin Trio speelt alleen eigen composities. Sommige stukken hebben aansprekende titels als “Ontspanning in het stoombad”, “De lichtheid van het bestaan” en “De energie van een kleine vrouw”. Lyrische ballads afgewisseld met iets meer aangezette groovy nummers. Soms wordt heel mooi gebruik gemaakt van de moderne techniek door life gespeelde thema’s herhalend weer te geven. Thomas blaast bugel en trompet. De bassist is ook erg goed. Als hij een solo speelt hoor je hem de tonen tussen zijn tanden mee “plingen”. Grappig, maar zo integer dat het ontroert.
Terug aan boord geniet ik nog even na met hun laatste cd “Kitchen music”
