De "vrije dag" in Karlskrona is zeer ontspannen. Eerst met de fiets naar een watersportzaak om iets te kopen waar ik een boei mee kan oppikken. Want eerlijk gezegd, daar zie ik tegenop omdat alleen te doen. Nou zijn er allerlei mogelijkheden van heel simpel tot geavanceerd. In Stralsund zag ik een hele simpele, door een solozeiler als ik te behappen, methode. Een lange staak van rvs die een grote haak heeft aan de ene kant, en een groot oog waar de lijn aan vastgemaakt wordt, aan de andere kant. In de zaak hebben ze twee mogelijkheden in de aanbieding een wat ingewikkelder systeem en de door mij beschreven simpele haak. Hoewel volgens de verkoper de haak niet altijd betrouwbaar is, wanneer de lijn niet strak genoeg staat, kies ik voor simpelheid. Zo laten die hekboeien nu maar komen.
Het Marinemuseum is gevestigd in een nieuw modern gebouw op het eilandje Stumholmen. Twintig jaar geleden was dit eiland nog volledig militair terrein en niet toegankelijk voor burgers. Inmiddels zijn de werkplaatsen, kantoren en andere opstallen verbouwt tot woningen, crèches, café’s en zakenpanden.
Karlskrona werd zo rond 1680 uitgekozen als basis voor de Zweedse marine. Belangrijke redenen voor deze keuze; een ook in de meeste winters ijsvrije haven en door zijn nauwe toegangen zeer goed te verdedigen.
Het museum biedt een goed inzicht in hoe de landsverdediging te water geregeld was. Nou ben ik daar niet zo erg in geïnteresseerd, dus wat ik doe daar dan? Tja, het gebouw en de ligging ervan is mooi. Verder vond ik de hal aan het water en de boegbeelden die daar getoond worden de moeite waard. Een kijkje door een periscoop die door het dak gestoken is natuurlijk ook leuk. Zo is er nog een onderwatertunnel waardoor je de resten van een wrak op de zeebodem ziet liggen. En het verslag van de tot de verbeelding sprekende gebeurtenis met de Russische onderzeeër dat ik mij ook nog goed kan herinneren. Een Russische onderzeeër wordt ontdekt in een van fjorden. De marine blokkeert alle uitgangen en de onderzeeër houdt zich koest en probeert te ontsnappen. Na dagen van spanning en onzekerheid komt de onderzeeër naar de oppervlakte. De officiële verklaring van Russische zijde luidt; een navigatie fout. Iedereen met enig nautisch besef weet dat dit je reinste onzin is, hier is zelfs sprake van uitstekende navigatie. Na enig diplomatiek gekrakeel wordt de boot na inspectie overgedragen aan de Russen. Toch interessant zo’n museum!
Verder ga ik mij te buiten aan een ijsje van megalomane grootte. De zaak is wereldberoemd in heel Zweden. De als een puntzakje ogende wafel ter grootte van een flinke patatzak, wordt continue vers gebakken en de keuze in smaken is even groot als die van Gianna Talamini in Zwolle. Ik bestel twee smaken in de veronderstelling twee bolletjes te krijgen. Tot mijn verbijstering krijg ik 5 bollen per smaak. Die puntzak moet vol! En het is niet duur. Het ijs is lekker maar zo’n delirium van ijs is zelfs op deze heerlijke zonnige dag, zowel lichamelijk als geestelijk, nauwelijks te verwerken. Terug aan boord eist het lichaam zijn tol voor deze uitspatting, ik wordt spontaan overmand door slaap, iets wat mij zelden tot nooit overkomt.
