Er is niet veel wind maar wel prachtig weer. De halfwinder nog een tijdje gehesen maar de wind is te wispelturig. Dus die gaat er weer af.
Ik rond de noordpunt van Bornholm en daarna moet ik kruisen om Christiansø te bereiken. Het gaat met een matig gangetje. Voor het eerst zie ik twee grote visserschepen. Tot nu toe alleen heel bescheiden scheepjes gezien. Deze twee trawlers vissen in span, ze trekken samen een groot sleepnet. Maar ik zit nu ook op diep water 70 meter of meer. De dieptemeter kan het af en toe niet aan en geeft dan alleen "deep" op de display.
Het is heiig zodat ik Christiansø pas zie als ik er al dicht bij ben.
Als ik de haven binnenvaar zitten een 100-tal toeristen te wachten op de veerboot, die hun terug naar Bornholm zal brengen. Zodra ze weg zijn daalt de rust over het eiland. Ik zwerf wat rond tussen de kleine huisjes met ommuurde tuintjes. De muurtjes zijn nodig om een microklimaat te creëren waardoor de planten kunnen gedijen. Op de versterkte vestingpunten staan overal goed onderhouden kanonnen, maar daar je win je nu de oorlog niet meer mee. Mensen zitten wat te drinken in de tuin. Er wordt in de volkstuin gewerkt en men heeft een praatje met elkaar. De plaatselijke werklui, waaronder de havenmeester drinken gezamenlijk een pilsje. Er heerst een sfeer als in de film "Il Postino".
Behalve Sielesâlt ligt er nog een Deens jacht en een Zweeds jacht. Het zijn eigenlijk twee eilandjes, Christiansø en Frederiksø. Ø betekent eiland in het Deens en deze zijn genoemd naar twee Deense koningen. Er wonen nog geen 100 mensen op het eiland, dat valt onder het ministerie van Defensie. Huisdieren zijn er verboden. Het Deense jacht heeft een hond aan boord. In overleg met de havenmeester, mag de hond aangelijnd zijn behoeftes doen, op een aangewezen stukje terrein.
Later komt nog een Pools jacht binnen. De vier mannen aan boord zijn drùk bij het afmeren. Zelfs als ze voor de kant liggen worden er nog aanwijzingen geschreeuwd en de motor ingezet, terwijl het zo eenvoudig en rustig kan. Zou het in het dagelijks leven ook zo gaan? Mensen die zich vreselijk druk maken en druk doen terwijl met minimale middelen hetzelfde resultaat of beter bereikt kan worden?
Dan keert de vredige rust terug op dit voormalig defensie bolwerk. Behalve het gekabbel van de golven hoor je het gejammer van de meeuwen en het gemompel van de eidereenden. Het water is ongewoon helder, ik kan de bodem op 5 meter goed zien.
Zal ik een nog een dag blijven? De gedachte aan een horde dagjesmensen die de rust komen verstoren brengt mij van dit idee af. Ik ben al weg voor ze er zijn.
