Gisteravond op Christiansø kwam tegen zonsondergang een van de weinige plaatselijke vissers binnenlopen. Hij mant in zijn eentje een behoorlijk schip. Kisten vol kabeljauw worden aan land gebracht. De havenmeester schept ijs in de bakken. Als er schoon schip gemaakt is gaat de visser huiswaarts. Vannacht om 4.00 uur hoorde ik hem alweer uitvaren. Er zijn geen auto’s hier alleen een soort kleine rupsvoertuigen waarop een grote bak gemonteerd is dient voor het vervoer. Ze maken wel veel herrie, de bestuurder draagt gehoorbeschermers. Gelukkig rijden ze heel incidenteel.
Met een westelijke wind 2 tot 4 Bft., een gladde zee en een versluierd zonnetje is het aangenaam zeilen. Het eiland Hanö is met deze wind rechtstreeks bezeild. Maar af en toe moet de motor bij om de vaart er in te houden. Het zicht is in het begin slecht. Wanneer na 2 minuten binnen te zijn geweest weer in de kuip kom, zie ik een groot containerschip op mij af denderen. Ik weet niet hoe snel ik de stuurlijnen moet losmaken en ga overstag. Even later vaart hij voorbij en lost al snel weer in de nevel.
Halverwege haal ik het Deense gastenvlagje naar beneden en gaat de Zweedse vlag het want in. Er patrouilleert een groot marinevaartuig. Het lijkt er op dat ze een afgebakend oefengebied bewaken. Op kanaal 16 zijn geen mededelingen.Even lijkt het erop dat ik een confrontatie met het schip krijg. Hij vaart met me mee en komt steeds dichterbij. Maar dan wendt hij de steven en vaart weg.
Vlak voor de haven van Hanö komt een stealth-achtig patrouilleboot op volle snelheid langs stuiven. Het is bekend dat de Zweden wat defensie betreft een geheel eigen koers volgt los van de Navo. Ook op het gebied van wapenontwikkeling zijn ze actief. In voorgaande berichten heb al vaker militaire activiteiten beschreven kennelijk is de Oostzee strategisch een extreem belangrijk gebied doordat ook Rusland aan deze zee grenst.
Hanö telt in de winter maar 32 personen. Zomers zijn er dat beduidend meer. De havenmeester maakt mij wegwijs over de plaatselijke bijzonderheden. Ooit waren er 40 vissers actief nu nog maar een. Oorzaak, de vis is verdwenen. Er was een jaar dat, de toen nog talrijke vloot, 8 zalmen ving gedurende het hele seizoen. Hij vertelt dat de nachtegalen nog maar 3 weken zingen dan is het voorbij. Ben ik mooi op tijd. Verder is het eiland bekend om zijn herten. Deze Aziatische soort is hier ooit ingevoerd en gedijt goed.
Tegen zonsondergang maak ik een wandeling naar het hoogste punt waar de vuurtoren staat. Op plekken waar veel onderbegroeiing is hoor je nachtegalen. Het zijn er veel. Achter de vuurtoren sta ik onverwachts voor een drietal herten. Een volwassen hinde met een donkergetinte halfvolwassen hinde en een jonge bok, met slechts aan een kant een gewei in ontwikkeling. Later zie ik een groep van 16 herten die rustig liggen te herkauwen. Ze zijn extreem waakzaam. Hoewel ik op grote afstand ben houden ze mij nauwlettend in de gaten. Ook zij bewaken hun grenzen goed.
