Om 7 uur zijn hier de bakkers al open en kun je er behalve brood kopen, ook ontbijten. Ik heb lang getwijfeld waar ik nu naar toe zal gaan, oversteken naar Denemarken of toch nog verder de Duitse kust verkennen? De gedachte dat dit gedeelte van Duitsland voor de “Wende” beslist ontoegankelijk was voor buitenlandse toeristen geeft de doorslag, ik ga de badplaatsen van het voormalig “arbeidersparadijs” bezoeken. Daarvoor moet echter nog wel een zeekaart kopen. Ik heb alle kaarten van het vaargebied van Kiel tot Helsinki maar dit stukje vergeten Duitsland ontbreekt helaas. Wel heb ik een elektronische kaart maar ik hanteer het principe om daarnaast ook de papieren kaart aan boord te hebben. Het gebied rond Rügen is qua navigatie dusdanig complex, dat een detailkaart onontbeerlijk is.
De drietand is het symbool van de Nederlandse vereniging van kustzeilers. In Rostock is Neptunus met zijn drietand kennelijk geliefd. Naast enkele firma’s met de naam Neptun zag ik in de haven een meer dan levensgroot beeld, maar wat is levensgroot voor een god, waarbij hij was gezeten op een zeemeerpaard. Van voren paard en van achteren vis of was het meer een walrus? Op het marktplein staat een bijna te menselijke figuur, naakt enigszins gebogen, de drietand geheven. Deze figuur heeft mijn sympathie.
Het is 5 mijl varen van Rostock naar de havenuitgang. Er patrouilleren opvallend veel politieboten in de haven. Binnen korte tijd zie ik 6 verschillende boten door de haven zwerven. Men groet vriendelijk. Ook de douane is met zijn lichtgroene vaartuigen nadrukkelijk aanwezig.
In Warnemünde, dat pal naast de havenuitgang ligt, ga ik diesel tanken. Voor het eerst zie ik een schip onder Nederlandse vlag. Een prachtige hoogaars. Er is niemand aan boord. Dan kies ik zee met een zonnetje en een zwakke ZO wind. Op zeil maak ik te weinig voortgang zodat, wil ik nog voor het donker wordt Stralsund bereiken, de motor voorlopig het werk moet laten doen. De atmosfeer is enigszins broeierig alsof ze zich voorbereidt op een weersomslag. Later valt de wind helemaal weg. De zee heeft een olieachtig voorkomen. Ik lees wat, schrijf wat, luister naar muziek, ik raadpleeg de kaart en ten einde raad zet ik zelfs thee. Dit laatste wordt zelfs Neptunus te dol, want prompt begint het te waaien. Van niets naar windkracht 5 Bft. is hier niet ongewoon. Alle “speelgoed” gaat weer naar binnen. De schipper is weer helemaal bij de les. Achter mij beginnen wolken zich samen te ballen tot buien, maar voorlopig hou ik het droog. Tegen zevenen vaar ik het gebied met eilanden rond Rügen binnen. Een grote zalm verlaat ter begroeting even zijn element. Nog zeker 2 uur varen naar Stralsund. Het regent inmiddels. Even kom ik in de verleiding om de voormalige loodshaven Barhöft binnen te lopen, maar dan moet ik morgen weer verkassen, dus nog even volhouden. Het is inmiddels donker aan het worden. De lichten van de tonnen knipperen ieder met hun eigen ritme. Eindelijk daar is de haven! De dieptemeter loopt schrikbarend snel terug! Ik zit fout! Ik stuur op de verkeerde lichten aan! Snelheid terug nemen, naar rechts, nee naar links. Tot mijn opluchting loopt de diepte weer op naar een veilige 4 meter. Bijna gestrand in het zich van de haven. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel als ik afmeer in een voor nog geen kwart gevulde haven. De eerste aanblik van Stralsund maakt nieuwsgierig. Maar dat zie ik morgen wel, nu eerst een oorlam.
De drietand is het symbool van de Nederlandse vereniging van kustzeilers. In Rostock is Neptunus met zijn drietand kennelijk geliefd. Naast enkele firma’s met de naam Neptun zag ik in de haven een meer dan levensgroot beeld, maar wat is levensgroot voor een god, waarbij hij was gezeten op een zeemeerpaard. Van voren paard en van achteren vis of was het meer een walrus? Op het marktplein staat een bijna te menselijke figuur, naakt enigszins gebogen, de drietand geheven. Deze figuur heeft mijn sympathie.
Het is 5 mijl varen van Rostock naar de havenuitgang. Er patrouilleren opvallend veel politieboten in de haven. Binnen korte tijd zie ik 6 verschillende boten door de haven zwerven. Men groet vriendelijk. Ook de douane is met zijn lichtgroene vaartuigen nadrukkelijk aanwezig.
In Warnemünde, dat pal naast de havenuitgang ligt, ga ik diesel tanken. Voor het eerst zie ik een schip onder Nederlandse vlag. Een prachtige hoogaars. Er is niemand aan boord. Dan kies ik zee met een zonnetje en een zwakke ZO wind. Op zeil maak ik te weinig voortgang zodat, wil ik nog voor het donker wordt Stralsund bereiken, de motor voorlopig het werk moet laten doen. De atmosfeer is enigszins broeierig alsof ze zich voorbereidt op een weersomslag. Later valt de wind helemaal weg. De zee heeft een olieachtig voorkomen. Ik lees wat, schrijf wat, luister naar muziek, ik raadpleeg de kaart en ten einde raad zet ik zelfs thee. Dit laatste wordt zelfs Neptunus te dol, want prompt begint het te waaien. Van niets naar windkracht 5 Bft. is hier niet ongewoon. Alle “speelgoed” gaat weer naar binnen. De schipper is weer helemaal bij de les. Achter mij beginnen wolken zich samen te ballen tot buien, maar voorlopig hou ik het droog. Tegen zevenen vaar ik het gebied met eilanden rond Rügen binnen. Een grote zalm verlaat ter begroeting even zijn element. Nog zeker 2 uur varen naar Stralsund. Het regent inmiddels. Even kom ik in de verleiding om de voormalige loodshaven Barhöft binnen te lopen, maar dan moet ik morgen weer verkassen, dus nog even volhouden. Het is inmiddels donker aan het worden. De lichten van de tonnen knipperen ieder met hun eigen ritme. Eindelijk daar is de haven! De dieptemeter loopt schrikbarend snel terug! Ik zit fout! Ik stuur op de verkeerde lichten aan! Snelheid terug nemen, naar rechts, nee naar links. Tot mijn opluchting loopt de diepte weer op naar een veilige 4 meter. Bijna gestrand in het zich van de haven. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel als ik afmeer in een voor nog geen kwart gevulde haven. De eerste aanblik van Stralsund maakt nieuwsgierig. Maar dat zie ik morgen wel, nu eerst een oorlam.
