Kobbaklintar
Uitzicht vanaf de boot
Marja RutaOm 8 uur verlaat ik de fjord van Mariehamn. Uitgezwaaid door de aardige Zweedse buren. Hij speelde gisteravond een tijdlang klarinet onder het dektentje van hun oude HR 31. Heel bescheiden en heel mooi. Hij was al drie keer wezen spelen op het Jazzfestival in Breda. Het is een prachtige ochtend. Wonderlijk hoe snel deze omgeving vertrouwd geworden is.
Vertrekken is niet alleen dat vertrouwde loslaten maar ook verwachtingsvol uitkijken naar wat voor mij ligt. Naar één ding op de Ǻland archipel ben ik nog zeer benieuwd en dat is Kobbaklintar een ver vooruitgeschoven voormalige loodspost op een buitenscheer bij Mariehamn. Het huis heb ik al uit de verte gezien en het fascineert me zoals het daar staat op de kale rotsen. Stel je voor dat je als zeeman uit vroeger dagen met koud en mistig weer opeens dat steile huis op Kobbaklintar, uit de nevels ziet opdoemen. Dan springt je hart toch op. De kapster vertelde, ja ik ben al weer naar de kapper geweest maar wij dwalen af, dat haar vader op een zeilschip voer. Op een koude decemberdag is het schip vergaan. Twaalf bemanningsleden zijn daarbij omgekomen en slechts vier, onder wie haar vader, hebben de schipbreuk overleefd. Van de vier zouden er drie spoedig daarna alsnog bezwijken. Alleen haar vader bleef over. Er is een gedenksteen bij de haven geplaatst om deze ramp te herdenken.
Ik moet weer even wennen aan de deining, tussen de scheren is het bijna altijd vlak water. Ik heb de daling ingezet. Ik koers weer onder de 60e breedtegraad en zal de komende tijd geleidelijk aan verder naar het zuiden afzakken. Aanvankelijk lijkt de oversteek niet bezeild maar geleidelijk trekt de wind aan en verandert de windrichting in mijn voordeel. Met de zon is het precies andersom. Eerst helder en zonnig en hoe meer de Zweedse kust nadert hoe meer de bewolking toeneemt. Later valt er zelfs af en toe een spat regen. Na een mooie oversteek meer ik af in Gräddö. Ik heb wel een probleempje, namelijk nauwelijks Zweeds geld. Ik had er op gerekend een geldautomaat te vinden maar die is er niet. In de supermarkt kan ik wel extra geld pinnen maar het apparaat accepteert de transactie niet. Net genoeg geld voor een brood en een stuk kaas en nu maar hopen dat het havengeld niet te hoog is. De dichtstbijzijnde automaat staat in Norrtälje 24 km verderop.
De zondagochtend begint met een loodgrijze lucht. Vannacht voor het eerst geplaagd door een mug. Ik ga op de fiets naar Norrtälje om geld te halen. Het kan ook per boot maar het is een smalle geul die er naar toe leidt en weer terug , niet echt uitdagend. Een beetje beweging als compensatie voor het stilzitten tijdens het zeilen is mooi meegenomen. Als ik in Norrtälje arriveer begint het te regenen. De eerste automaat wil mij geen geld geven. De tweede laat mij niet eens binnenkomen. De derde wil wel geld geven maar niet helemaal het bedrag wat ik in mijn hoofd had. Daar moet ik het dan maar even mee doen.
Er is een mooie tentoonstelling van werk van Marja Ruta, hoewel ze soms beladen onderwerpen schildert. En er is jazz in het kader van de Norrtälje Jazzdagen. In het restaurant boven op de Zuiderberg, ook Zweden kunnen overdrijven de heuvel haalt nog niet eens de hoogte van de Lemelerberg, spelen Helen en friends. Vijf mannen die respectievelijk, slagwerk, piano, bas, trompet en tenorsaxofoon spelen en zangeres Helen. Ze spelen met enthousiasme de alom bekende jazz standards. Ik zit een uurtje te genieten in een heel ontspannen echt Zweedse sfeer.
Vertrekken is niet alleen dat vertrouwde loslaten maar ook verwachtingsvol uitkijken naar wat voor mij ligt. Naar één ding op de Ǻland archipel ben ik nog zeer benieuwd en dat is Kobbaklintar een ver vooruitgeschoven voormalige loodspost op een buitenscheer bij Mariehamn. Het huis heb ik al uit de verte gezien en het fascineert me zoals het daar staat op de kale rotsen. Stel je voor dat je als zeeman uit vroeger dagen met koud en mistig weer opeens dat steile huis op Kobbaklintar, uit de nevels ziet opdoemen. Dan springt je hart toch op. De kapster vertelde, ja ik ben al weer naar de kapper geweest maar wij dwalen af, dat haar vader op een zeilschip voer. Op een koude decemberdag is het schip vergaan. Twaalf bemanningsleden zijn daarbij omgekomen en slechts vier, onder wie haar vader, hebben de schipbreuk overleefd. Van de vier zouden er drie spoedig daarna alsnog bezwijken. Alleen haar vader bleef over. Er is een gedenksteen bij de haven geplaatst om deze ramp te herdenken.
Ik moet weer even wennen aan de deining, tussen de scheren is het bijna altijd vlak water. Ik heb de daling ingezet. Ik koers weer onder de 60e breedtegraad en zal de komende tijd geleidelijk aan verder naar het zuiden afzakken. Aanvankelijk lijkt de oversteek niet bezeild maar geleidelijk trekt de wind aan en verandert de windrichting in mijn voordeel. Met de zon is het precies andersom. Eerst helder en zonnig en hoe meer de Zweedse kust nadert hoe meer de bewolking toeneemt. Later valt er zelfs af en toe een spat regen. Na een mooie oversteek meer ik af in Gräddö. Ik heb wel een probleempje, namelijk nauwelijks Zweeds geld. Ik had er op gerekend een geldautomaat te vinden maar die is er niet. In de supermarkt kan ik wel extra geld pinnen maar het apparaat accepteert de transactie niet. Net genoeg geld voor een brood en een stuk kaas en nu maar hopen dat het havengeld niet te hoog is. De dichtstbijzijnde automaat staat in Norrtälje 24 km verderop.
De zondagochtend begint met een loodgrijze lucht. Vannacht voor het eerst geplaagd door een mug. Ik ga op de fiets naar Norrtälje om geld te halen. Het kan ook per boot maar het is een smalle geul die er naar toe leidt en weer terug , niet echt uitdagend. Een beetje beweging als compensatie voor het stilzitten tijdens het zeilen is mooi meegenomen. Als ik in Norrtälje arriveer begint het te regenen. De eerste automaat wil mij geen geld geven. De tweede laat mij niet eens binnenkomen. De derde wil wel geld geven maar niet helemaal het bedrag wat ik in mijn hoofd had. Daar moet ik het dan maar even mee doen.
Er is een mooie tentoonstelling van werk van Marja Ruta, hoewel ze soms beladen onderwerpen schildert. En er is jazz in het kader van de Norrtälje Jazzdagen. In het restaurant boven op de Zuiderberg, ook Zweden kunnen overdrijven de heuvel haalt nog niet eens de hoogte van de Lemelerberg, spelen Helen en friends. Vijf mannen die respectievelijk, slagwerk, piano, bas, trompet en tenorsaxofoon spelen en zangeres Helen. Ze spelen met enthousiasme de alom bekende jazz standards. Ik zit een uurtje te genieten in een heel ontspannen echt Zweedse sfeer.
