De laatste zeemijlen van onze reis worden zeilend met een west-noordwestenwind 4 Bft afgelegd. Heerlijk zeilweer zorgt voor een waardige afsluitende etappe naar de thuishaven Ketelhaven. De zeilreis zit erop! De vlag wordt gestreken. Schoon schip maken. Twee karren vol boeken, kaarten, kleding en andere spullen gaan mee aan wal. Begin en einde van de tocht worden bevestigd door een ferme handdruk van de havenmeester Dick van Dijk. Bovendien is er een ontvangst door Jouke, Christa en Annet. Jouke die ons in april vanuit Urk heeft uitgezwaaid. Tussentijds veertien dagen heeft meegevaren en nu weer paraat is met wijn en hapjes. Geweldig!
Op weg naar huis met een auto vol spullen, verbaas ik mij over de snelheid van verplaatsen. Behalve de metamorfose van de nieuwbouw van het Deltion College zijn er geen schokkende veranderingen waarneembaar. Thuis is meteen weer vertrouwd.
Een veel gestelde vraag is; “Wat heeft de reis jouw gebracht?” of “Wat heeft de reis je opgeleverd?” Het antwoord hierop is niet zo maar te geven. Zeker nu nog niet omdat ik nog te dicht op de ervaring zit. Ik heb even wat tijd nodig om afstand te nemen en de ervaringen te laten bezinken. Ik ben wel heel tevreden dat ik deze tocht gemaakt heb en de wijze waarop deze is verlopen. Naast de reis zelf waren het bouwen van de windvaan en het bijhouden van de weblog een wezenlijk onderdeel van het geheel. Vooral het schrijven, fotograferen en uploaden van de weblog was een veel voldoening gevende bijkomende taak, niet in het minst door de vele positieve reacties van iedereen die virtueel met mij heeft “meegevaren”. Bedankt voor jullie meeleven en tot ziens!
Op weg naar huis met een auto vol spullen, verbaas ik mij over de snelheid van verplaatsen. Behalve de metamorfose van de nieuwbouw van het Deltion College zijn er geen schokkende veranderingen waarneembaar. Thuis is meteen weer vertrouwd.
Een veel gestelde vraag is; “Wat heeft de reis jouw gebracht?” of “Wat heeft de reis je opgeleverd?” Het antwoord hierop is niet zo maar te geven. Zeker nu nog niet omdat ik nog te dicht op de ervaring zit. Ik heb even wat tijd nodig om afstand te nemen en de ervaringen te laten bezinken. Ik ben wel heel tevreden dat ik deze tocht gemaakt heb en de wijze waarop deze is verlopen. Naast de reis zelf waren het bouwen van de windvaan en het bijhouden van de weblog een wezenlijk onderdeel van het geheel. Vooral het schrijven, fotograferen en uploaden van de weblog was een veel voldoening gevende bijkomende taak, niet in het minst door de vele positieve reacties van iedereen die virtueel met mij heeft “meegevaren”. Bedankt voor jullie meeleven en tot ziens!
