Dinsdagochtend het is bewolkt maar droog. Ook de Stortemelk, een tweemast charterschip onder Nederlandse vlag varend, verlaat even na ons de haven. Wij laten het rif zitten want de wind neemt al snel weer toe. Onze bestemming ligt in de wind dus moeten wij slagen maken om er te komen. De wind is 6 Bft met uitschieters naar 7 Bft. En er lopen beste golven waarvan er af en toe een over het dek rolt en soms de kuip bereikt, wat een frisse douche betekent. Als wij net overstag gegaan zijn scheurt het grootzeil. Het blijkt een naad te zijn die helemaal openscheurt. Snel het voorzeil wegrollen en het grootzeil laten zakken om verder onheil te voorkomen. Op de motor zwoegen wij verder richting Ishøj. Zodra wij de aanloopton bereikt hebben zetten wij de fok opnieuw om wat meer stabiliteit en snelheid te krijgen. Maar een ongeluk komt zelden alleen want ook de fok begint aan de achterkant te scheuren. Ishøj heeft geen zeilmaker maar in Hundige moet er wel een zijn. Dus verleggen wij de koers naar de jachthaven van Hundige. De eerste Deen die wij op steiger ontmoeten gaat meteen aan het bellen voor een zeilmaker zodra hij hoort van onze problemen. Maar helaas de zeilmakers die hij kent zijn met vakantie. In het havenkantoor weten ze nog wel iemand. Die wordt meteen gebeld en hij zal de volgende ochtend om 9.00 uur uit Kopenhagen komen om de zeilen te bekijken.
’s Avonds wordt er op het dek geklopt door een wat oudere man. Hij heeft gehoord van onze sores met de zeilen en zijn vrouw vond dat hij ons moest uitnodigen op de koffie. Dus om 8 uur gaan wij op visite bij Niels en Justine. Hij is Deen en zij is Zweedse. Ze wonen met twee pekineesjes in een bungalow met aangebouwde serre. Het huis is omgeven door een grote tuin waarin verscholen achter de begroeiing nog een Noorse hut staat als gastenverblijf. Justine heeft een zomerhuis in Zweden. Zij hebben vroeger veel gezeild met de Albin Vega waar ze nu alleen nog dagtochten maken. Tijdens hun zeilreizen hebben ze een paar keer flink pech gehad en zijn toen ook geweldig geholpen door onbekenden.
Woensdagochtend komen twee jonge zeilmakers de schade opnemen. Ze zien kans om de zeilen te repareren en zullen ze vanavond weer aan boord afleveren.
’s Avonds wordt er op het dek geklopt door een wat oudere man. Hij heeft gehoord van onze sores met de zeilen en zijn vrouw vond dat hij ons moest uitnodigen op de koffie. Dus om 8 uur gaan wij op visite bij Niels en Justine. Hij is Deen en zij is Zweedse. Ze wonen met twee pekineesjes in een bungalow met aangebouwde serre. Het huis is omgeven door een grote tuin waarin verscholen achter de begroeiing nog een Noorse hut staat als gastenverblijf. Justine heeft een zomerhuis in Zweden. Zij hebben vroeger veel gezeild met de Albin Vega waar ze nu alleen nog dagtochten maken. Tijdens hun zeilreizen hebben ze een paar keer flink pech gehad en zijn toen ook geweldig geholpen door onbekenden.
Woensdagochtend komen twee jonge zeilmakers de schade opnemen. Ze zien kans om de zeilen te repareren en zullen ze vanavond weer aan boord afleveren.
Arken ligt twee kilometer verderop aan het strand. Dit museum van actuele kunst is gebouwd in 1996 door een toen 25 jarige architect. Het ligt al een groorschip op het strand. Een Ark als toevluchtsoord voor de kunst. Het gebouw is vooral van binnen mooi ruimtelijk. Helaas worden een aantal zalen gerenoveerd waardoor er maar een zeer beperkte tentoonstellingsruimte beschikbaar is.
‘s Avonds om 8 uur worden de zeilen terug bezorgd, gerepareerd en wel. Wij kunnen morgen weer verder. Niels vertelt dat het weer definitief richting mooi zomerweer gaat en hijst alvast het voorzeil om zondag een tochtje te gaan maken.
