Het zit even tegen, zo vlak voor vertrek.
Vrijdag, An zet mij 's ochtends om 7.30 uur af om alles zo veel mogelijk aan boord te brengen en de windvaan te monteren. Daar sta ik dan in de kou met 3 volle karren op de dijk.
Tijdens de montage van de windvaan, ontdek ik dat de lasser een essentieel onderdeeltje niet voldoende heeft vastgezet. Gelukkig hoeft niet de hele vaan er af. Maandagmorgen wordt de las hersteld.
Zondagochtend nog een keer roeien met mijn "oude roeiploeg". Erg gezellig met dit jonge gezelschap waar ik de oudste ben.
Maandagmiddag roei ik, voorlopig voor de laatste keer, met de mannen van de maandagmiddagploeg. Daar ben ik de jongste en dat is voor mij, die in heel veel situaties de oudste ben, even wennen. Vorige week was er iemand jarig die werd 85!
Bij terugkomst echter is mijn kleding weg. Trui nog teruggevonden maar broek met sleutels van huis en auto, pasje van het hek van de roeivereniging en fietssleutel blijft onvindbaar. Eerst denk je aan een vergissing. Bovendien dacht ik dat ik ook geen portemonnaie meehad, die neem ik nooit mee. Maar veel later kom ik er achter dat ik hem kennelijk in een moment van onachtzaamheid toch in mijn zak heb gestoken. Stom, stom en nog eens stom.
Gerard brengt mij, met de fiets achterin de auto, naar huis. Ik kan het huis niet in. Het wachten op An (18.30 uur) bekort ik door nuttige tuinarbeid te verrichten.
Dan moet er ineens heel veel gebeuren:
- pasjes blokkeren
- voorzitter vereniging informeren over pasje en diefstal
- aangifte doen
- te goed op de rekening controleren, er is toch niks afgeschreven? Gelukkig is dat niet het geval.
- een slechte nacht beleven, de dief gaat toch geen gebruik maken van de sleutels?
- verzekering bellen
- de sloten van voordeur en garage vervangen
- de sleutel van de auto van een nieuwe chip laten voorzien zodat met de gestolen sleutel in ieder geval niet gestart kan worden
Alles kan nog op tijd geregeld worden, maar leuk is anders.
